Zaman ötesine yolculuk: Mi’rac

PEYGAMBERİMİZ (ASM) Mİ’RACI ANLATIYOR

“Bir kere ben Hicir’de yatmış, uyurla uyanıklık arasında bulunuyordum. Bu sırada bana Cebrâil Aleyhisselâm geldi de göğsümü şuradan şuraya kadar (boğaz çukurundan kıl bittiği yere kadar olan ön mahalli) yardı. Kalbimi çıkardı. Sonra içi îmân dolu bir tas getirildi. Kalbim yıkandıktan sonra içine îmân dolduruldu. Sonra kalbim eski hâline iâde olundu.”

Resûl-i Kibriyâ Efendimiz (sav), Mirâç hâdisesini anlatmaya bu sözlerle başlar. Önce îmân ve hikmet, sonra Mirâç. (Bizim için de: Önce îmân, hemen ardından namaz!)

Burak’a bindirilir. Cebrâil Aleyhisselâm ile birlikte Mescid-i Aksâ’ya varırlar. Burada bütün Peygamberlerle birlikte namaz kılarlar. Sonra âlî makamlara yükselen bir mânevî asansöre Cebrâil Aleyhisselâm ile birlikte girerler. Ve yükselirler. İlk durak dünya semâsıdır. Birinci semâda Hz. Âdem (as) ile selâmlaşırlar. Sonra yükselirler. İkinci semâda Hz. Yahyâ ve Hz. Îsâ (as) ile selâmlaşırlar. Sonra yükselirler. Üçüncü semâda Hz. Yûsuf (as) ile karşılaşırlar, selâmlaşırlar. Sonra yükselirler. Dördüncü semâda Hz. İdrîs (as) ile karşılaşırlar, selâmlaşırlar. Sonra yükselirler. Beşinci semâda Hz. Hârûn ile selâmlaşırlar. Sonra yükselirler. Altıncı semâya varırlar. Burada onları Hz. Mûsâ (as) karşılar. Selâmlaşırlar.

Sonra yükselmeye başlayacaklardır ki, Hz. Mûsâ (as)’nın ağladığı işitilir. Hz. Mûsâ’ya, “Neden ağlıyorsun?” diye sorulur. Hz. Mûsâ (as) Peygamber Efendimizi (sav) kast ederek: “Ağlıyorum! Çünkü, benden sonra genç bir Peygambere bîat olundu ki, onun ümmetinden Cennet’e girenler, benim ümmetimden girenlerden çoktur!” diye cevap verir. Sonra yükselirler. Yedinci semâya varırlar. Burada onları Hz. İbrâhim (as) karşılar. Hz. İbrâhim (as): “Ey hayırlı oğul! Ey sâlih Peygamber! Merhaba!” diye mukabelede bulunur. Selâmlaşırlar.

NİCE ESRARIN KEŞFİ

Sonra yükselirler. Nihayet, Sidre-i Müntehâ’ya gelirler. Cebrail Aleyhisselâm: “İşte Sidre-i Münteha!” diye müjdeler.1

Sidre-i Münteha: Kâinatın nabzının attığı yer, kâinat âleminin sınırı, mahlûkatın ilmi ve amelinin kendisinde son bulduğu huduttur.

Resûlullah Efendimiz (sav) yol boyunca nice ince esrara, kâinatın nice derin muammasına, nice gizli sırlarına, nice yüksek hakikatlerine, nice dolu hazinelerine, mülk ve melekûtun bütün kapalı gerçeklerine vâkıf olmuştur. Muhtelif Esma dairelerine girmiş, her sema katında hâkim olan bir İsm-i İlâhî’nin nice tecellilerini görmüş, Allah’ın isimlerinin ulvî cilvelerini gözüyle ve kulağıyla tam bir basiret içinde müşahede etmiştir.
Şimdi Sidre-i Müntehâ’dadır.

Sidre’de onu bir nur, şuur ve idrakini ihata eden bir emir bürümüş; artık Cebrail Aleyhisselâm bile Sidre’nin berisinde kalmıştı. Cebrail Aleyhisselâm buradan ötesi için: “Bir parmak ucu kadar daha yaklaşsam yanarım!” demişti.

VE SİDREDEN ÖTESİ

Sidre’den ötesini Kur’ân’dan, Necm Suresi’nin âyetlerinden takip edelim:

“Doğruldu! O, Ufuk-u Âlâ’da idi!”2 Resûlullah Efendimiz (sav) burada en yüksek Ufuk’ta durdu, doğruldu. Önüne Refref getirilmişti. Artık Cebrâil Aleyhisselâm’ı kevn âleminde, Sidre’de bırakmıştı. Kendisi Arş-ı Azam’a girmiş3; “Vücub” âlemine doğru yönelmişti.

“(Refref ile) yükseldi ve yaklaştı.”4 Bu âyetle Allah Resûlü’nün (sav) Allah’ın akrebiyeti ile, kurbiyeti ile, yakınlığı ile müşerref kılındığını öğreniyoruz. Resûlullah (sav), Zât-ı Muallâ’nın kurbiyetine yaklaşmıştır.

“Artık Kâb-ı Kavseyn’de idi; yâhut daha da yaklaştı!”5 Bu âyetle Allah Resûlü’nün (sav) Kâb-ı Kavseyn makamına yükselmekle teşrif edildiğini öğreniyoruz. Üstad Bedîüzzaman Hazretleri’nin (ra), “İmkân ile Vücub ortası” diye tavsif buyurduğu makamdır Kâb-ı Kavseyn.6 Zât-ı İlâhî’ye, bir ok yayının iki ucu kadar veya daha da yaklaştı. Ve, artık “Zât-ı Celîl-i Zülcemâl ile görüştü.”7

MÜLAKAT ÂNI

“İşte o esnada Allah kuluna vahyedeceğini vahyetti!”8 Bu âyetle anlıyoruz ki, Resulullah Efendimiz (asm) Cenab-ı Hakk’a bizzat ulaştı ve bizzat görüştü ve Cenab-ı Hak’tan bazı esrar ve bilgileri aldı. Zaman ve mekân üstü olan bu makamda Allah Resulü (asm), Allah’ın, “Ehadiyet ile kelâmına ve rü’yetine mazhar oldu.”9

Bu âyetleri geniş bir perspektifle Otuz Birinci Söz’de tefsîr eden Bedîüzzaman (ra), Allah Resûlünün (asm) burada Allah’ın azametinin delillerine şâhit olduğunu, âlem-i şehâdetin mânevî tezgâhları ve küllî kânunlarına, yeryüzündeki mahlûkatın amellerinin netîcelerine, cinlerin ve insanların fiillerinin Cennetteki meyvelerine ve Cehennem’deki zakkumlarına, yeryüzündeki tesbihât ve tahmîdâtın Cennet’ül-Me’vânın meyveleri suretine girmesine tanıklık ettiğini kaydediyor. “Elhamdülillâh” kelimesinin, nasıl bir Cennet meyvesine dönüştüğünü müşâhede ettiğini beyan eder.10

LEYLE-İ MİRAC, İKİNCİ BİR LEYLE-İ KADİR HÜKMÜNDEDİR

Bu gece, böylesine müstesnâ bir gecenin sene-i devriyesini inşaallah idrak edeceğiz.

Bediüzzaman, bu gecenin leyle-i Kadir hükmünde bulunduğunu ve manevî kazancın bire bin olacağını haber veriyor.11

Bu geceyi namazla, niyazla, Kur’ân okuyarak, Cevşen okuyarak, Miraç Risalesi’ni okuyarak, dua ederek ihya edebiliriz. Bizim miracımızın da namaz olduğunu; ömrümüz boyunca beş vakit namazda sebat ederek Allah’a yakınlık kazanabileceğimizi bir kez daha bu gece dimağımıza perçinleyelim.

Leyle-i Miracınızı bütün ruh u canımla tebrik ederim.

Dipnotlar:
1- Buhârî, X/1551,
2- Necm Sûresi, 53/6,7,
3- Sözler, S. 520,
4- Necm Sûresi, 53/8
5- Necm Sûresi, 53/9,
6- Sözler, S. 520,
7- Sözler, S. 520,
8- Necm Sûresi, 53/10
9- Sözler, S. 518,
10- Sözler, S. 532,
11- Şuâlar, s. 429