Kendimizi neden affetmeyeceğiz?

Said Bey: “Zübeyir Ağabey’in, ‘Başkasını sık sık affedin; fakat kendinizi ve nefsinizi aslâ!’ (Altın Prensipler, s. 85) sözünü açıklar mısınız? Kendimizi neden affetmeyeceğiz?”

 

1- Başkasını affetmek Kur’ân’ın emridir. Kur’ân, “Affetsinler ve müsamaha göstersinler. Allah’ın sizi affetmesini istemez misiniz?”1 buyuruyor.

2- Başkasını affetmek şefkattir, merhamettir, genişliktir, güzel ahlâktır, barışı ve huzuru kalıcı kılar, suçluya pişman olma, kendisini düzeltme ve tövbe etme imkânı sağlar.

3- Kendini affetmek ise rûhun tekâmülünü önler, ihlâsı zedeler, Allah rızasını arama kaygısını köreltir, güzel ahlâk kapısını kapatır, kişiyi hatasını görmemeye, riyaya ve gurura sevk eder, ucb ve şımarıklık kapısını açar. Allah ise riyâkâr ve şımarık insanları sevmez.2

4- Nefsimiz her ne kadar kendisini hatasız görmek istese de, vicdanımız bizi mahşer sorgusuna çekmekten vazgeçmiyor. Vicdanımız bizi zaten affetmiyor.

5- Allah tarafından affedilmenin yolu kendini acımasızca hesaba çekmekten ve yargılamaktan geçer. Kendini hesaba çeken kişi hatasını görür. Hatasını gören, bundan pişmanlık duyar ve hatasından dönmeye gayret eder. İşte gerçek tövbe ve istiğfar budur.

6- Bedîüzzaman’ın ifadesiyle, nefsini ittiham eden kusurunu görür. Kusurunu îtiraf eden, istiğfar eder. İstiğfar eden, istiâze eder, Allah’a sığınır. Allah’a sığınan şeytanın şerrinden kurtulur. Kusurunu görmemek, o kusurdan daha büyük bir kusurdur. Ve kusurunu itiraf etmemek büyük bir noksanlıktır. İnsan kusurunu görse, o kusur kusurluktan çıkar! Kusurunu itiraf etse affedilmeyi hak eder.3

7- Aslolan, bizim kendimizi değil, Allah’ın bizi affetmesidir.

Dipnotlar:
1- Nûr Sûresi: 22.
2- Kasas Sûresi: 76.
3- Lem’alar, s. 91.